Pracoholizm – kiedy to już problem? 08:52 30-10-2024

Czym jest pracoholizm?

Pracoholizm to nic innego jak uzależnienie od pracy. To coś więcej niż zwykłe zaangażowanie w wykonywanie obowiązki i chęć bycia najlepszym. To też coś więcej niż po prostu ambicja. Pracoholik to osoba, która odczuwa przymus ciągłej aktywności zawodowej i w tym celu jest w stanie poświęcić wszystko inne. Praca staje się priorytetem i wypełnia każdą chwilę. Osoba uzależniona od pracy nie jest więc w stanie odpoczywać – każda próba relaksu odczytywana jest jako strata czasu. Dlatego inne sfery życia pracoholika bardzo na tym cierpią. Dochodzi do zaniedbania relacji z innymi ludźmi, a nawet do zaniedbania własnych potrzeb – w tym hobby, snu, czy kwestii zdrowotnych.

Nie jest pracoholikiem ktoś, kto dużo i ciężko pracuje, by utrzymać rodzinę. Pracoholizm nie zawsze bowiem wynika z potrzeby zarabiania. Najczęściej wynika z emocjonalnego przymusu i nierozwiązanych problemów, które tkwią w psychice. Pracoholikowi praca daje poczucie sensu i sprawczości. Może być też sposobem na ucieczkę od rzeczywistości i innych sfer życia, z którymi pracoholik nie radzi sobie tak dobrze, jak w pracy.

Pracoholizm to nie jest coś godnego pochwały. Konsekwencje uzależnienia od pracy mogą być bardzo poważne. Pracoholik narażony jest na chroniczny stres, a to z kolei w końcu odbije się na jego zdrowiu psychicznym i fizycznym. Ciągłe przemęczenie wpływa też na koncentrację i efektywność w pracy – tutaj może dojść do efektu błędnego koła. Przemęczony pracoholik będzie mniej wydajny, co będzie chciał zrekompensować jeszcze większą ilością pracy.

Pracoholicy narażają na szwank również swoje życie osobiste. Rodziny takich osób bardzo często cierpią z powodu ciągłej nieobecności pracoholika. Z czasem może pojawić się coraz więcej konfliktów na tym tle i może dojść do osłabienia lub nawet całkowitego rozpadu więzi.

Przyczyny i objawy pracoholizmu

Pracoholizm jest uzależnieniem behawioralnym, które rozwija się stopniowo. Początkowo może być mylony z ambicją i nawet chwalony. Jednak niestety nie jest to coś godnego pochwały. Za pracoholizmem zawsze stoją jakieś problemy, których osoba uzależniona nie jest w stanie rozwiązać inaczej niż poprzez rzucenie się w wir pracy i zapomnienie o wszystkim, co

Pracoholizm to uzależnienie, które rozwija się stopniowo i często jest trudne do zauważenia. Często wygląda jak zwykła ambicja, ale w rzeczywistości kryje się za nim głębsza potrzeba, której osoba uzależniona od pracy nie potrafi zaspokoić. Zrozumienie przyczyn i objawów pracoholizmu może pomóc w rozpoznaniu problemu i podjęciu pierwszych kroków w stronę zmiany.

Przyczyny pracoholizmu są różne. Za jeden z głównych czynników odpowiedzialnych za pracoholizm uznaje się jednak wewnętrzną potrzebę uznania. W samej tej potrzebie nie ma jeszcze nic złego, jednak osoby, które są podatne na pracoholizm bardzo często uzależniają poczucie własnej wartości od swoich sukcesów zawodowych. Praca staje się dla nich jedynym miejscem, w którym czują się wartościowe i kompetentne. Takie osoby ciągle poszukują potwierdzenia swojej wartości w oczach innych osób – zwłaszcza u osób wyżej w hierarchii zawodowej, choć nie tylko. Pochwały za dobrze wykonaną pracę prowadzą do chwilowego poczucia spełnienia. Efekt ten jednak szybko mija, więc, by znowu to poczuć, pracują jeszcze więcej i jeszcze ciężej.

Pracoholik może też uciekać w pracę, by w ten sposób unikać trudnych emocji. Praca jest dla niego sposobem na ucieczkę od trudnych emocji czy od problemów osobistych i poczucia braku spełnienia w innych dziedzinach życia. W pracy posiada iluzję  kontroli, więc traktuje ją jako bezpieczną przystań – wykonuje w końcu zadania, na których się zna.

Bywa też tak, że pracoholizm rozwija się pod wpływem presji społecznej. Współcześnie bowiem społeczeństwo promuje i wywyższa osoby, które osiągają sukcesy. Istnieje powszechne przekonanie, że tylko ciężka praca jest coś warta i tylko w ten sposób można osiągnąć szczęście i poczucie spełnienia.

Do głównych objawów pracoholizmu zaliczyć można brak umiejętności odpoczynku. Pracoholik każdą chwilę poświęca pracy – nawet jeśli w danym momencie fizycznie nie pracuje to mentalnie ciągle pozostaje w pracy i nie jest w stanie przestać o niej myśleć.

Nie jest w stanie odpoczywać, nawet jeśli zostanie zmuszony do wzięcia urlopu. Każdą wolną od pracy chwilę uważa bowiem za chwilę straconą. Dlatego bierze do domu kolejne projekty, które realizuje wieczorami lub w dni wolne i zawsze tak organizuje sobie czas, by wypełnić go pracą. Dlatego właśnie z biegiem czasu  coraz bardziej zaniedbuje swoją rodzinę, zapomina o własnym hobby i zaczyna żyć tylko pracą i dla pracy.

Tak duże zaangażowanie w pracę nie może pozostać obojętne na organizm pracoholika. Dlatego zaczyna on odczuwać wyczerpanie. Ignoruje objawy psychiczne i fizyczne, by móc skupić się na obowiązkach, ale ignorowane problemy wcale nie znikają. Może za to pojawić się bezsenność, problemy trawienne, wrzody, spadek odporności, który prowadzi do kolejnych problemów zdrowotnych, bóle głowy czy brzucha.

Pracoholik jest osobą uzależnioną. I jak każda osoba uzależniona będzie zaniedbywać wszystko i wszystkich w imię zaspokojenia własnego nałogu. Dlatego będzie spędzać coraz mniej czasu z rodziną i przyjaciółmi i coraz bardziej odsuwać się na ubocze. Nawet jeśli fizycznie jest obecny w domu czy na spotkaniu towarzyskim, będzie nieobecny emocjonalnie, bo wszystkie jego myśli będą skupione na pracy. Więcej informacji na temat pracoholizmu możesz uzyskać od psychologa: https://psychoterapiacotam.pl/psycholog-warszawa/.

Kiedy pracoholizm staje się problemem?

Pracoholizm to uzależnienie, dlatego gdy już do niego dojdzie, zawsze jest problemem. Z biegiem czasu może stać się też problemem coraz większym. Jeśli czujesz, że praca zaczyna dominować nad Twoim życiem i wykracza poza zwykłe zaangażowanie w obowiązki czy poza zwykłe lubienie swojej pracy. Początkowo zaangażowanie w pracę to coś najbardziej naturalnego na świecie – zwłaszcza jeśli bardzo chcesz się wykazać, rozwinąć się zawodowo, awansować czy dostać podwyżkę. Jednak jeśli w toku tego zaczynasz coraz bardziej zaniedbywać inne rejony swojego życia, a praca pochłania Cię całkowicie – do tego stopnia, że czujesz narastającą irytację, gdy nie możesz pracować, zdecydowanie warto zastanowić się nad tym, czy problem pracoholizmu Cię nie dotyczy.

Twoje życie to nie tylko praca i nie żyjesz po to, by pracować, ale pracujesz po to, by żyć. Jeśli zaczynasz odczuwać, że praca jest sensem Twojego życia i tylko ona daje Ci poczucie spełnienia – poszukaj pomocy.

Pracoholizm można leczyć – zupełnie tak, jak każde inne uzależnienie behawioralne. I jak przy każdym innym uzależnieniu bardzo ważna jest chęć leczenia. Jeśli jesteś zdecydowany się zmienić i walczyć o życie wolne bez nałogu – masz szansę osiągnąć swój cel.

Przyda się do tego wsparcie rodziny i najbliższych – wsparcie społeczne motywuje do dalszego rozwoju i daje poczucie bliskości, tak potrzebne przy walce z uzależnieniem. Pomóc może też psycholog, który ma wiedzę na temat mechanizmów uzależnienia i może wesprzeć w walce o zdrowe, wolne od nałogu życie.